Chianti: Czerwona toskańska opowieść
Czerwone wino pochodzące z regionu o tej samej nazwie, które szczyci się swoją rubinową barwą oraz smakiem przepełnionym nutami czereśni, możesz rozpoznać między innymi dzięki kilku charakterystycznym elementom. Wśród nich są na przykład czarny kogut oraz butelki owinięte słomą. Owszem, dziś kolej na Chianti – nie bez kozery znalazło się w tytule artykułu!
Przedstawiamy Chianti – serce Toskanii
Centralna część Toskanii oferuje włoskiemu winu wszystko, co najlepsze ze swojego terroir już od zamierzchłych czasów. Słynie zwłaszcza z regionu Chianti, któremu swoją nazwę zawdzięcza tradycyjne, a dziś znane na całym świecie czerwone wino. Region Chianti w 1984 roku został chronioną nazwą pochodzenia geograficznego z najwyższą apelacją DOCG.
Nasza wskazówka: Przeczytaj więcej o klasyfikacji włoskich oraz europejskich win albo o samym regionie Toskanii.
Chianti podzielone jest na osiem podregionów, z których najściślej klasyfikowanym, a przy tym najbardziej cenionym jest obszar historyczny noszący nazwę Chianti Classico. Pochodzące stamtąd wina same w sobie stanowią gwarancję najwyższej jakości.
Pozostałe podregiony to: Chianti Rufina, Chianti Colli Fiorentini, Chianti Colli Aretini, Chianti Colli Senesi, Chianti Colline Pisane, Chianti Montalbano oraz Chianti Montesperoli.
Te same nazwy znajdują się również na etykietach poszczególnych win. Jako drugie pod względem jakości wskazywane jest Chianti z podregionu Rufina.
Wspomniany czarny kogut pojawia się z kolei na winach Chianti Classico, którego producenci zrzeszają się w stosownym konsorcjum. W swoim godle miała go już tzw. Liga Chianti pełniąca funkcje obronne i zarządcze w regionie.
Czy wiesz, że…
Legenda o czarnym kogucie opowiada o średniowiecznym konflikcie terytorialnym pomiędzy Florencją i Sienną. Przedstawiciele wspomnianych miast ustalili, że granica ich terytoriów przebiegać będzie tam, gdzie spotkają się jeźdźcy wysłani z obu miast po tym, jak usłyszą pianie konkretnego koguta.
Florencja wybrała mniej zadbanego i słabo wykarmionego koguta, który po całej nocy zapiał znacznie wcześniej niż biały kogut w doskonałej kondycji, którego wybrano w Siennie. Jeździec z Florencji zdołał więc pokonać znacznie większą odległość, ustalając granicę w taki sposób, że niemal całe Chianti znalazło się w obszarze florenckich wpływów.
Historia Chianti: Od fiaska do wielkiego powrotu
Historia sławnego Chianti też nie jest wolna od potknięć, a słynne wino musiało zdobywać swoją zasłużoną pozycję wśród uznanych win w stosunkowo nieodległych czasach. Zawinili tu winiarze, którzy w latach 70. XX wieku w produkcji zamiast na jakość, postawili na ilość.
Przejęli wprawdzie pierwotną recepturę barona di Ricasoli, zgodnie z którą Chianti powinno zawierać 70% odmiany Sangiovese, 15% Canaiolo oraz 15% białęj odmiany Malvasia bianca, ale częściowo przekształcili ją po swojemu.
Skutkiem tego było dodawanie do wina niskiej jakości białych odmian (głównie Trebbiano), których prawo wprawdzie nie zabraniało, ale dodawały one Chianti kwasowości i sprawiały, że zaczęto je postrzegać jako wodniste wino, które nie nadaje się do spożycia.
W latach osiemdziesiątych nastąpił na szczęście zwrot i wina zaczęły powracać do swej pierwotnej jakości dzięki decyzjom świadomych winiarzy, którzy odnowili tradycję win Super Tuscans i uzupełnili cuvée o Cabernet Sauvignon.
Czy wiesz, że…
Obecnie Chianti butelkowane jest do zwykłych butelek, można się jednak jeszcze spotkać z tradycyjnymi pękatymi butelkami oplecionymi słomą, które w języku włoskim noszą nazwę fiasco. Z określeniem tym wiążą się jednak negatywne skojarzenia, odsyłające do powiedzenia, że coś skończyło się totalnym fiaskiem.
Zgodzie z obowiązującymi obecnie przepisami kupaż Chianti musi zawierać co najmniej 70% odmiany Sangiovese, a w przypadku Chianti Classico nawet 80%. Pozostałe Chianti mogą się składać z białych i czerwonych odmian toskańskich w określonych proporcjach, przy czym w Chianti Classico mogą to być wyłącznie czerwone odmiany.
Dozwolona jest również produkcja Chianti ze 100% Sangiovese. Przed rozpoczęciem produkcji Chianti około 10% jagód suszy się na słomianych matach.
Czy wiesz, że…
Nazwa szczepu Sangiovese wywodzi się od łacińskiego Sangius Jovis, co znaczy „krew Jowisza”. Sangiovese jest również jedyną odmianą akceptowaną do produkcji win Brunello di Montalcino i Rosso di Montalcino.
Którego Chianti spróbować? Postaw na Chianti Riserva
Na jakość i pozycję w klasyfikacji Chianti wpływają nie tylko proporcje odmian, lecz także minimalny okres dojrzewania w beczce, po którym często następuje jeszcze dojrzewanie w butelkach.
- Standardowe Chianti jest lżejsze, więc zachwyci cię świeżym, przyjemnym smakiem. Wystarcza mu sześć miesięcy dojrzewania w beczce barrique.
- Lepszej jakości Chianti Classico wymaga już roku dojrzewania, tak samo jak Chianti Rufina, natomiast Chianti Riserva – nawet dwóch lat.
- Stosunkowo nową kategorią jest od 2014 roku Gran Selezione, którą stanowią wina jakości Chianti Classico, dojrzewające w beczkach co najmniej dwa i pół roku.
- Winiarze pozostawiają wysokiej jakości Chianti w swoich piwnicach znacznie dłużej – może spokojnie dojrzewać od pięciu do dziesięciu lat, a nawet więcejj.
W ramach ciekawostki chcielibyśmy zaznaczyć, że wina Chianti Reserva mają wokół symbolu czarnego koguta jeszcze złote obramowanie.
Nasza wskazówka: Chianti doskonale uzupełni włoskie dania, takie jak choćby pizza. Świetnie jednak smakuje także z tłustszymi potrawami, cięższymi sosami albo z prosciutto. Błędem nie będzie również podanie go do poczciwego steka.
Wyselekcjonowane wina. W twoim e-mailu.
1x na miesiąc możesz się spodziewać rekomendacji, ciekawostek i korzystnych ofert dla twojej piwniczki.
Wysyłając e-mail, akceptujesz Warunki ochrony danych osobowych.
